بی‌شک انسان هر چه از رشد عقلی بیشتری برخوردار باشد، خوشبختی او در دنیا و آخرت بیشتر از دیگران خواهد بود، فرد عاقل ممکن است که مرتکب گناه و لغزش شود، ولی در پرتو عقل و هوشش، راه توبه و بازگشت را در پیش می‌گیرد.
یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های الهی، نیروی عقل و خردورزی انسان است که او را از میان سایر موجودات عالم متمایز می‌سازد. خداوند متعال این گوهر گرانبها را یکی از بالاترین مزیّت‌های انسان می‌داند و بهترین بندگانش را کسانی می‌داند که از این نیروی عظیم خدادادی بهره می‌جویند و دائماً در حال تفکر و تدبر در دنیای پیرامون خود هستند.
پیامبر(ص) در احادیثی می‌فرمایند:
عاقل‌ترین مردم کسی است که بیشترین مدارا و نرمش را نسبت به مردم داشته باشد.
عاقل‌ترین فرد کسی است که پروردگارش را بشناسد و از دستوراتش اطاعت و پیروی نماید.
کسی که دشمنش را بشناسد و با او مخالفت کند، از دیگران عاقل‌تر است.
امام علی (ع) نیز در حدیثی فرمودند: خردمند، جویای کمال است و نادان جویای مال است.
منابع:
شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ۴، ص ۳۹۵، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
میزان الحکمه / ج ۸ / ص ۳۸۹۱